Had een koffie verkeerd en een chocolademelk besteld in het Kicking Horse cafe van Paagman. Aan het tafeltje keek ze me schuchter aan, alsof ze wat miste. "Als je iets speciaals in gedachten hebt, vertel het me dan. Dan weet ik wat je denkt. Oke?" Ze bleef me aankijken. Zo van, je weet toch wel wat ik denk, Pap. Ik durf het alleen niet te zeggen. "Schatje, als je iets wilt, vraag het dan. Praat. Als je niet laat weten wat je denkt of wat je wilt, dan komen we dat ook nooit te weten." "En als je nog iets wil, bijvoorbeeld een chocoladebroodje, dan moet je dat even zelf aan de meisjes vragen." Ik gaf haar wat geld. Ze weifelde. Dit was zo'n moment dat ze helemaal zelf in de hand had, en ook alleen maar zelf kon waar maken. Ze hakte de knoop door ... Trots kwam ze aanlopen met het chocoladebroodje. We hebben het samen met plezier opgegeten ... Ray
Geen opmerkingen:
Een reactie posten