Elliz achter de homePC aan het werk, Bella in bed en ik voor de TV - kijk naar de eerste (pilot) aflevering van ‘Sex In The City’ en aansluitend het eerste kwartier van de ‘Gilmore Girls’ - en in de fauteuil lees ik nog wat in ‘Bal Masque’. Opwindend. Nee. Het is zoals het is. Oke. Even eerder vroeg Bella me nog een verhaal te vertellen. Een nieuw verhaal. Ik had ‘Alice in Wonderland’, de Disney-versie, al voorgelezen. Ze kon niet goed aangeven wie ze het leukst vond. De Kolderkat is mijn favoriet. Lekker gek en onvoorspelbaar. Eigenlijk zijn ze dat allemaal; het Witte Konijn, Twiedeldie en Twiedeldom, de Maartse Haas, de Gekke Hoedenmaker, de Koningin. ‘Waarom de Kolderkat, papa?” “Waarom? Nou ja, omdat-ie zo raar lacht, alle kanten opspringt, in alle richtingen wijst om aan te geven waar de het Witte Konijn naartoe is gegaan en dan langzaam onzichtbaar wordt vanaf de kop naar z’n staart.” “Pap, wil je nu een nieuw verhaal vertellen?” Ik wist niet goed of dit een actie was om me gewoon langer bij haar te houden of dat ze echt een nieuw verhaaltje wilde horen. Ze moest immers wel gaan slapen. Terwijl ik haar met een opgetrokken wenkbrauw aankeek, bedacht ik me wat ik haar nu zou gaan vertellen. Ik begon maar gewoon. Ik zie wel waar het terecht komt. En zo werd het verhaal van ‘Rina en het Roodvinkje’ geboren ... Ray
Geen opmerkingen:
Een reactie posten