De laatste dag (2)

"De nacht er voor kon ik nauwelijks slapen. In flarden van dromen figureerden dierbaren uit een ver verleden. Hij was daar ook bij. Ik wist het nu zeker. Ik moest zo snel mogelijk weer terug naar Nederland. Even na het middaguur was ik weer in het ziekenhuis. Mijn broer en zussen, nicht en neven stonden aan zijn bed. De laatste uren was hij al niet meer bij bewustzijn. Een half uur later zakte zijn hartslag plots en snel, en werd zijn ademhaling luid en onregelmatig. Zijn hoofd lag in Irmgard's armen toen zijn ogen even opsloegen. Hij scheen iets te willen zeggen en sliep toen eindelijk in, zijn hand in de mijne ..."