"We moeten vroeg naar school, hoor, voordat de deur opengaat!" Met nog de slaap in mijn ogen liep ik de gang op om de Volkskrant van de mat te pakken.
Ze was klaar wakker, vrolijk en een vette lach schalde door het huis. Of we even snel konden aankleden en ontbijten. Immers, we moesten vroeg op weg naar school.
Het was heerlijk koud. De straten waren nog gehuld onder een zilvergrijze deken van mist en dauw. Op de brug was het hier en daar glas van de ijzel. We waren al tien over acht op het schoolplein. We waren niet de eerste.
Daar stonden ze dan, in de vroegte en kou, met mutsen en sjaals, kerstliedje te zingen. Een aandoenlijk aanblik. Niet alleen de kinderen hadden een glimlach op de gezichtjes ...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten