![](http://photos1.blogger.com/blogger/5415/2014/200/IMG_7345a.jpg)
![](http://photos1.blogger.com/blogger/5415/2014/200/IMG_7344a.jpg)
![](http://photos1.blogger.com/blogger/5415/2014/200/IMG_7342a.jpg)
Dinsdag heen, woensdag terug. Deze keer heb ik een hotel (Hilton London Metropole, Edgware Road) in London City genomen. Enkele meetings, de een inspirerender dan de ander, waren gepland op dinsdag (inspiratie is iets wat je zelf kan creeeren - doe dat dan ook de volgende keer - boost your state of mind and energy!). In Georgestreet een Japans restaurant bezocht. Klein, authentiek ingericht, met lieflijke Japanse dames in klassieke kleding. Was volkomen verlaten. Niemand aan de bar of aan de zittafels. En de sushi's waren matig. Een dure, snelle hap. Vlug de pleiterik gemaakt. Je zou er niet eens dood aangetroffen willen worden. Yumi, in Georgestreet. Niet een aanrader, dus.
Mijn maag was gevuld, maar een knagend gevoel bleef hangen. Het oog en oren willen ook wat. Van Yumi naar het hotel liep ik Edgeware Road op en belandde in een Libanese wijk. Het rook naar Beiroet. Straat, de terrasjes en de cafeetjes en restaurants waren gevuld met kinderen, vaders, moeders, vrienden en familie van Libanese afkomst. De zoete geur van de waterpijpen bleef prettig in mijn neus hangen. Hier moest ik even blijven. En dat deed ik dan ook bij Shola, een trendy eetcafe aan Edgeware Road, en at wat van een lamsschotel met koriandersaus.
Later op de avond, niet echt laat, ging ik weer terug naar het Hilton. Een leuk trendy hotel, met een aparte facade, maar de check-in was logistiek een crime (een Amerikaanse familie heeft een half uur moeten wachten voordat ze waren ingecheckt - 'bad service' en 'ridiculous' waren mooi ronde uitgesproken woorden die ik nog net kon opvangen) en de feng shui was niet super. De service van de concierge was meer dan ik verwachtte. Dat maakt het een beetje goed. Ik kon maar een paar pagina's uit The Chemistry of Death van Simon Beckett lezen voordat ik fijn insliep en de volgende dag weer om 7 het bed uitgleed voor mijn ochtendoefeningen.
Het is altijd leuk om in de vroege ochtend een stad te doorkruisen. Het was een uur vroeger dan ik dacht en op weg naar Paddington Station kwam ik even voor St Mary's Hospital een schattig, authentiek bouwsel tegen, verlaten tussen de moderne architectuur van de Paddington area.
Ray
Geen opmerkingen:
Een reactie posten